خدا جاهایی زندگی می کند که به او اجازه ورود داده باشند....!!!!

خدایا ......این دل خسته تا همیشه در آسمان عشق تو پرواز میکند

و تو آنقدر بزرگی که کوچکی و حقارتم را می گسترانی و زنده میگردانی

......من غریب و نا آشنا در کوچه پس کوچه های مبهم زندگی گمگشته ام

و تو آشنایی و راهنما ...

خدایا راهم را نشانم بده

خدا یا امید را به زندگیم برگردان

من زندگی ام به یک مو بند است ...

جسم خسته ام را دریاب که به دستهای نوازشگر تو محتاج است ،

روح سرکش و طغیانگرم را آرام کن که در پی ات شبها بی قرار و بی تابست ،

قلب پر تپش ام را حس کن که برای رسیدن به اوج تو چه نامنظم در سینه ام در تقلاست ،

چشمهای غمگینم را ببین که پیوسته برای دیدنت عاشقانه در انتظار است ،

بغض گلویم را بگیر که این همان درد دوری و دلتنگی است ،

آتش این وجود نگرانم را خاموش کن که آفت بزرگی از نگرانی در تن ضعیف و بیمارم است ،

و به من اطمینان ببخش که به حال خود رهایم نمیکنی ...

اینک سوار بر مرکب امید به سوی تو می آیم ،

به سوی تکیه گاهی که ویران نمی شود ،

به سوی امیدی که ناامیدی در ان معنایی ندارد

دورها آوایی است که مرا می خواند ...

ای امید دیروز وامروز وفردای من کمکم کن

خدا یا مرا دریاب

هدف

 هنگامی که رویای خود را دنبال می کنیم،دیگران تصور می کنند بدبخت و ناشادیم.اما آن چه دیگران می اندیشند مهم نیست.

مهم شادی درون قلب ماست

یک نکته مهم در زندگی:

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود

گاهی تمام حادثه از دست می رود

گاهی همان کس که دم از عقل می زند

در راه هوشیاری خود ، مست می رود

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست

وقتی که قلب خون شده بشکست ، می رود

اول اگر چه با سخن از عشق آمده

آخر خلاف آنچه که گفته است ، می رود

گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند

وقتی غبار معرکه بنشست ، می رود

اینجا یکی برای خودش حکم می دهد

آن دیگری همیشه به پیوست می رود

وای از غرور تازه به دوران رسیده ای

وقتی میان طایفه ای پست می رود

هر چند مضحک است و پر از خنده های تلخ

بر ما هر آنچه لایقمان هست می رود

این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست

تیریست بی نشانه که از شصت می رود

بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند

اما مسیر جاده به بن بست می رود

نیایش