چرا وقتی پرواز را به من آموختی... سقوط را برایم معنا نکردی...؟
چراوقتی بادسته گل مهرمیهمان قلبم شدی... از پژمرده شدن گلها برایم نگفتی...؟
چرا وقتی دست دردستم نهادی... از تنهایی آینده دستانم نگفتی...؟
چرا وقتی امیدم بودی... از روزهای نا امیدی برایم نگفتی...؟
چرا وقتی عشقم شدی... از مرگ قلبهای عاشق برایم نگفتی...؟
چرا وقتی کنارم بودی... از ساعات تلخ جدائی برایم نگفتی...؟
تو نگفتی ونگفتی ونگفتی... ولی با رفتنت... تموم ناگفته ها را گفتی